Cut My love is on the house #รักของคนจน ตอนพิเศษ
'เน่ว่าเน่เมาแล้วอะ'
'กลับห้องพี่ก็แล้วกัน'
'พี่ปรัชญ์ เน่อยากกลับสุดๆเลย'
.
.
.
ไม่ใช่แค่อยากกลับห้องหรอก แต่อยากกลับไปหาคุณ คนที่รักมาตลอด
_______________________
ติ๊ดติ๊ด แกร่ก!
ประตูห้องพักในโรงแรมหรูถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ดของปรัชญา เพราะว่าปรัชญามีประชุมหุ้นส่วนกับอัศวเทวาลัยอยู่บ่อยครั้ง โรงแรมนี้จึงเป็นตัวเลือกในการมาพักผ่อนในใจกลางเมือง
ดาร์เลเน่ทรุดตัวลงนั่งอยู่บนโซฟา ดวงตากลมปิดสนิทเพราะความรู้สึกมึนในหัวทำให้อยากนอนพักสายตาสักหน่อย ปรัชญาหยิบเครื่องดื่มออกมาจากตู้เย็นก่อนจะเดินไปใกล้ๆกับดาร์เลเน่ เปิดกระป๋องแล้วส่งให้อีกคน
"น้ำอัดลม ดื่มแก้เมาไปก่อน"ดาร์เลเน่รับมาก่อนจะกระดกไปสองอึกให้ความหวานช่วยบรรเทาอาการมึนๆที่เกิดขึ้น ดาร์เลเน่หลับตาต่อพร้อมกับกอดกระป๋องน้ำอัดลมเอาไว้
"หายเมายัง"
"หายแล้ว ไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อย"ดาร์เลเน่ที่นั่งดื่มน้ำอัดลมไปสักพักก็เหมือนฟื้นกลับคืนมา
"โอเค.."
"พี่ปรัชญ์"เสียงดาร์เลเน่ร้องเรียก ค่ำคืนนี้เวลาร่วมสามชั่วโมงที่นั่งดื่มและพูดคุยกันไปเรื่องราวที่มันค้างคาในใจทั้งหมดก็ถูกปรับความเข้าใจไปจนสิ้นแล้ว เหลือแต่ความสนุกและความคิดถึงนี่แหละ ที่ทำให้ดาร์เลเน่ดื่มเอาๆเลยเกิดอาการมึนๆหัวอยู่นิดหน่อย แต่ก็นะ ในเมื่อทุกอย่างมันเคลียร์ลงตัวหมดแล้วตอนนี้ก็คงไม่เป็นไรที่จะพูดอะไรบางอย่าง
"ว่าไงคนเมา"
"เป็นแฟนกันไหม"ดาร์เลเน่ไม่ต้องการความยากในความสัมพันธ์อีกต่อไปแล้ว เขาตัดสินใจถามอดีตคนรักออกไปอย่างตรงไปตรงมา พี่ปรัชญ์หันมามองเขา สบตากันอยู่นาน อีกฝ่ายแลดูไม่มั่นใจว่าเขาหายเมาแน่ชัดแล้วหรือยัง ปรัชญาเองก็กังวลหากว่าที่คนเมาพูดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะเมา ปรัชญาคงต้องเสียใจอีกครั้งเป็นแน่แบบนี้จะเชื่อใจได้อย่างไรว่าไม่ได้อยากเป็นแฟนกันเพราะเมาแต่ยังรักกันอยู่จริงๆ
"ไม่เมาแล้วจริงดิ"ปรัชญาถาม
"จริงดิ ไม่เมาแล้ว"ดาร์เลเน่แย้ง ลืมตามองชายหนุ่มข้างกาย พี่ปรัชญ์ในวัยสามสิบปีดูโตขึ้นกว่าเก่ามากๆ อาจจะเพราะใบหน้าที่เข้มดุนั่น ผิวที่แอบแทนขึ้นนิดหน่อย เดาว่าคงเพราะทำงานกลางแดด แต่ทุกอย่างยังคงน่าประทับใจในแบบที่เคยเป็น
"ค่อยตอบทีหลังก็ได้ ตอนนี้มาทำอย่างอื่นกันเถอะ"
เรียวปากอิ่มที่ขยับเข้ามาจูบก่อนสร้างความตกใจให้กับปรัชญาเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธ รสชาติจูบที่เคยคุ้น มันเลือนลางอยู่ในความทรงจำ กำลังกลับมาฉายชัดมากขึ้นไปอีก ดาร์เลเน่ขยับปีนขึ้นมาคร่อมตักของปรัชญา ชายหนุ่มตอบรับอย่างเต็มใจ ทั้งจูบตอบปากอิ่มสีแดงนั่นพร้อมกับโอบกอดรัดร่างอีกฝ่ายเอาไว้ ความคิดถึงกำลังทำงานอย่างเต็มที่ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าขยับวิ่งวนไปทั่งกาย สมองเริ่มมัวเมาไปกับรสจูบที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ความเสียใจ ความเหงาและอ้างว้าง ปลายนิ้วที่ชาจนแทบไม่รู้สึกขยับแตะเบาๆที่แก้มตอบ หยดน้ำที่หยดกระทบแก้มของปรัชญาทำให้รู้ว่าดาร์เลเน่กำลังร้องไห้
"คุณเน่" ดาร์เลเน่สะอื้นเบาๆ แต่ปรัชญารับรู้และได้ยินมันทั้งหมด อยากจะกอดโอบคนบนตักเอาไว้ ให้ความอบอุ่นให้ได้มากที่สุด
"คิดถึงใจแทบขาดรู้บ้างไหม"
ปรัชญาพยักหน้ารับและดาร์เลเน่ขยับกอดตอบอีกฝ่ายเหมือนกัน ความรู้สึกที่เก็บไว้มานาน เฝ้ารอวันที่จะได้เจอมาแสนนาน
"ไม่ร้องแล้วนะคนดี พี่อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง"ฝ่ามืออันแสนอบอุ่นที่ลูบหัวเบาๆช่วยให้ดาร์เลเน่ผ่อนคลายมากขึ้นไปอีก เสียงร้องไห้หยุดลงไป พร้อมกับดาร์เลเน่ที่ซบซอกคอของปรัชญาอยู่อย่างนั้นเพื่อต้องการซึมซับความรู้สึก ดาร์เลเน่แอบกดจูบลงเบาๆที่คอของอีกฝ่าย
"พี่คิดถึงเน่ไหม"ดาร์เลเน่เงยหน้าขึ้นมาถาม "คิดถึง"นั่นคือคำตอบจากร่างสูง เป็นคำตอบที่อยากได้ยินมากกว่าคำไหน
ปรัชญามองสบสายตากับคนเด็กกว่าบนตัก ดาร์เลเน่ดูสวยและเซ็กซี่มากขึ้นอีกเมื่อโตขึ้น ดวงตากลมใสช่างน่ามอง คิดว่าคงมองได้ตลอดไม่มีเบื่อความสวยไร้ที่ตินี้ของคนคนนี้
"จากนี้ไปคงไม่ต้องร้องไห้แล้ว"
"เพราะพี่รักเธอเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย"
"..อือ"ดาร์เลเน่ตอบรับเท่านั้น
สักพักที่เราสองคนจ้องตากัน มันเนิ่นนาน และตอนไหนไม่รู้ที่ร่างกายมันพาขยับไปเอง จูบของเราสองคนรสชาติมันเหมือนกับความสุขและความคิดถึงปนอยู่ในนั้น
ฝ่ามือกว้างที่สอดเข้าไปใต้เสื้อราคาแพงของดาร์เลเน่ ปรัชญาลูบไล้มันอยู่อย่างนั้นไปพร้อมๆกับจูบตอบโต้ปากอิ่มสีแดง ดาร์เลเน่มีปฏิกิริยาที่น่ารักเหมือนเคย ปรัชญากล้าพูดได้เต็มปากว่าเขายังรักคนตรงหน้าอยู่ และคิดถึงอีกคนเสมอ ช่วงชีวิตที่ดาร์เลเน่หายไปไม่ได้พบไม่ได้เจอ มันแสนทรมาน เขาพยายามมากขึ้นเพื่อให้ตัวเองเข้าใกล้จุดที่เรียกได้ว่าคู่ควรกับดาร์เลเน่
จูบที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่ดาร์เลเน่กลับรู้สึกว่าความสนุกมันเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ ตอนที่ปรัชญาซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอความรู้สึกวาบหวามก็เริ่มเข้ามาแทนที่ มือแกร่งที่สอดอยู่ใต้เสื้อสัมผัสลงบนหน้าอกของดาร์เลเน่
"อือ..พี่ปรัชญ์ อะ"ดาร์เลเน่หายใจขัด เมื่อถูกสัมผัสรุกล้ำมากขึ้น ริมฝีปากยังคงถูกจูบอย่างเอาแต่ใจจากคนโตกว่า ส่วนมือหนาก็สัมผัสจาบจ้วงไร้ความปรานี
"ค่อยๆหายใจ"ดาร์เลเน่มองใบหน้าอีกฝ่ายยามที่พักหายใจ มือของปรัชญายังคงเคล้นคลึงไม่ห่างจากอก
"อย่า เสียว"คนน้องตอบปัดเพราะต้องการพักหายใจก่อนแต่ปรัชญาไม่ยอมทำตาม ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเบาๆมองพินิจคนที่เอนหลังด้วยการเอามือเท้าไว้บนเข่าของเขา
"..คำพูดกับการกระทำดูไม่ตรงกันนะ"เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ ก็เอวบางที่ขยับเป็นจังหวะบดเบียดแนบกับส่วนกลางกายของเขามันยั่วยวนจนปรัชญาแทบทนไม่ไหวนี่ไง ดาร์เลเน่ยังเป็นเด็กแสบสำหรับกิจกรรมรักเสมอเลยสินะ
"ไม่ได้เป็นแฟนนี่ จะทำต่อได้ไง"
"วันไนท์ไหมล่ะ"ปรัชญาถามหยอก ดาร์เลเน่หน้าหงิกขึ้นมาทันทีก่อนจะตอบ "กลับเลยนะถ้าให้เป็นแค่วันไนท์"
"จะเป็นแฟนให้ได้เลยนะเราอะ"ปรัชญาละมือออกจากเสื้อวางลงบนต้นขาขาว แอบบีบเล่นเบาๆ เพราะเขาและดาร์เลเน่ต่างก็ไม่รีบในค่ำคืนนี้
"เดี๋ยวเลื่อนสถานะให้เรื่อยๆนะ"แค่เท่านั้นที่ปรัชญากระซิบข้างหูของดาร์เลเน่ ร่างสูงกดจุ๊บเบาๆให้พอรู้สึกจั๊กจี้ก่อนจะอุ้มช้อนใต้ขาดาร์เลเน่ขึ้นมาทั้งที่อีกคนคร่อมตัวอยู่
"ถามจริง..อุ้มเน่ไหวได้ไงท่านี้อะ"คนตัวเล็กตกใจในพละกำลังของอีกฝ่าย แขนเล็กกอดรอบคอของปรัชญาเอาไว้เพราะกลัวว่าจะตก
"อยากลองไหมล่ะ ให้จนเสร็จเลยยังได้"ดาร์เลเน่ส่ายหน้าหวือ อีกคนจะแข็งแรงเกินไปแล้ว "ไม่เอาอะ เน่ไม่อยากท้าทายแรงโน้มถ่วงโลก พี่ปรัชญ์ปวดแขนแย่"
"ก็จริง อ้วนแบบนี้พี่ก็อาจจะแขนหัก"
"พี่ปรัชญ์!"
ปั่ก!
ปรัชญาโดนคนน้องทุบไหล่อย่างจัง ร่างสูงแกล้งคืนโดยการแกล้งทำท่าว่าจะตกดาร์เลเน่จึงตวัดขามารัดรอบเอวของเขาเอาไว้แน่น
"ห้ามปล่อยหนูตกนะพี่ปรัชญ์ งอนจริงๆด้วย"ปรัชญาพยักหน้ารับและพาดาร์เลเน่มาถึงเตียงในที่สุดดาร์เลเน่ถูกวางลงบนเตียงแต่ไม่ยอมปล่อยปรัชญาให้เป็นอิสระ ร่างสูงก้มจูบปากไปแบบเน้นๆเพราะความหมั่นไส้ก่อนจะขยับเลิกเสื้อของคนตัวขาวขึ้น เสื้อตัวโคร่งที่ดาร์เลเน่สวมใส่อยู่มันง่ายต่อการมุดเข้าไปกลั่นแกล้ง จากที่แค่ส่งเรียวนิ้วไปทักทายเลยกลายเป็นใบหน้าหล่อๆของคนโตกว่าที่กำลังซุกอก
"อ๊ะ.. เลียตรงนั้นอีก"กายกระตุกเมื่อลิ้นร้อนตวัดดูดเลียที่ยอดอกเต่ง สัมผัสชื้นที่ดุนดันและหยอกล้อทำให้ดาร์เลเน่รู้สึกกระสัน
"อืมม..อื้อ ดีจัง"ดาร์เลเน่จิกมือลงบนไหล่หนาพร้อมกับร้องครางออกมาเบาๆ
ปรัชญาขบเม้มก่อนจะผละออกมา สายตาของร่างสูงเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ไม่แพ้กัน นานเท่าไหร่ที่ไม่ได้กกกอดเจ้าดวงใจใต้ร่าง ปรัชญาลูบผมนิ่มพร้อมกับขยับไปกดหอมแก้ม มือหนาขยับล้วงไปในกางเกงคนเด็กกว่า บีบเคล้นเล่นเบาๆ มือเล็กของดาร์เลเน่ก็ขยับช่วยเหลือคนตรงหน้าด้วยเหมือนกัน แม้ในตอนนี้จะยังไม่พอใจกับสถานะที่ได้มา มือเล็กจับลูบทักทายท่อนเอ็นร้อนที่ขยายใหญ่อยู่ภายใต้กางเกงของปรัชญา ของเหลวใสช่วยหล่อลื่นค่อยๆซึมออกทางมาจากปากทาง มือเยิ้มไปทั่วมือของดาร์เลเน่ในตอนที่คนพี่ขยับเอวใส่มือของตัวเอง
"เลื่อนยัง"
"คนคุย?"
"เล่นตัวจัง"ดาร์เลเน่หรี่ตามองก่อนจะบอกให้ปรัชญาถอยไปนั่งข้างเตียงส่วนตัวเองนั้นตามไปนั่งด้านล่าง กางเกงยีนเนื้อดีของปรัชญาถูกถอดออกไปด้วยความรวดเร็วพร้อมกับอันเดอร์แวร์สีดำสนิท ท่อนเอ็นที่ถูกลูบไล้ชะโลมไปด้วยน้ำหล่อลื่นปรากฏแก่สายตาของดาร์เลเน่
"คิดถึงจัง"ปรัชญาเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่าย ดาร์เลเน่เข้าใจพูดที่จะทำให้รู้สึกหมั่นไหว ดูแล้วไม่ใช่การคิดถึงเขา แต่เป็นการบอกว่าคิดถึงเรื่องราวรักของเราในยามครั้งเก่า
ปลายนิ้วเรียวแตะลงเบาๆที่ส่วนหัวลากไล้วนไปมาอย่างมีลีลาและชั้นเชิง ปรัชญาเผลอเกร็งกายไปตามจังหวะของดาร์เลเน่ แค่ปลายนิ้วเท่านั้นแต่ดาร์เลเน่รู้จักร่างกายของปรัชญาดี อาจจะเกินไป เพราะมันเหมือนจะยิ่งเพิ่มความรู้สึกที่ทำให้ปรัชญากลายเป็นคนไร้ความอดทน
ปลายนิ้วเรียวสู่อุ้งมือนุ่มๆ ลูบวนไปทั่วทั้งสัดส่วนร้อนรักนั่น ดาร์เลเน่แลบลิ้นออกมาขยับไปหยอกล้อช้าๆ ทำทุกอย่างเนิบนาบแต่เป็นไปอย่างมีจังหวะ คนถูกกระทำด้วยลีลาร้ายกาจอันเหลือล้นจากคนหน้าหวานเสียวแทบลืมวิธีการหายใจ ยามที่ลิ้นร้อนละเลงปลายลิ้นลงมาตรงๆ สีหน้าที่ต้องการบางสิ่งบางอย่างจากตรงส่วนนั้น ปรัชญารู้สึกเหมือนกำลังจะอดทนไม่ไหวในอีกไม่ช้า
"อ่า...ซี๊ดส์..That's good for you."เสียงหอบหายใจดังขึ้นปรัชญาแอบมีขยับเเอวตอบสนองกลับไปบ้าง ดาร์เลเน่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ช่างมีเสน่ห์ ยามที่ลอบมองใบหน้าปรัชญาดาร์เลเน่เกือบจะเสียอาการเพราะความเซ็กซี่นั่น คนตัวสูงใช้สายตาคมของตัวเองจ้องมองการกระทำของดาร์เลเน่อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว และดูเหมือนจะจ้องมองอยู่ตลอด ดาร์เลเน่เลยต้องซ่อนสีหน้าเอาไว้ด้วยการขยับปากเร่งจังหวะต่อจนจังหวะสุดท้ายของความอดทน หยาดหยดขาวขุ่นเลอะเปื้อนไปบนหน้าดาร์เลเน่ หน้ายั่วยวนของอีกคนดูอีโรติกเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
"เก่งขึ้นไหม"ปรัชญายอมรับให้กับคำถามที่ดาร์เลเน่ถามกัน คนตัวขาวหัวเราะชอบใจแต่พอคำถามที่ส่งกลับมาก็ทำให้หน้าถอดสีกลับไปเจี๋ยมเจี้ยมเหมือนเดิม
"ไปฝึกกับใครมา"ปรัชญาถามนิ่งๆ มือหนาเชยคางของดาร์เลเน่เอาไว้ไม่ให้หลบสายตา อยากจะรู้ว่าอีกคนจะโกหกหรือเปล่า หรือจจะยอมรับออกมาตรงๆ
"คือ นานแล้ว ไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ"
"อ่า เพื่อนที่นิวยอร์ก"ดาร์เลเน่ยอมรับก่อนจะเอ่ยต่อ "แต่ระหว่างเรามันไม่มีมากกว่านั้น มีแค่ช่วยกันแค่นั้นน้องพูดจริงๆนะ"
"ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนั้นก็เลิกกันไปแล้วนี่นา จะไปห้ามได้ไง"ปรัชญาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มใจดีพร้อมกับช่วยเช็ดคราบเปื้อนบนใบหน้าของดาร์เลเน่ออกให้
"ฮื่อ นึกว่าจะโกรธน้องซะแล้ว"
"ไม่อะ แต่ในฐานะที่ไม่โกหก จะเลื่อนสถานะให้"
"น้องอยากเป็นแฟนพี่ปรัชญ์!"ดาร์เลเน่รีบตะโกนบอกออกมาก่อนทันที ปรัชญาหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะ พยักหน้ารับตกลง
"แล้วเราจะเป็นแฟนพี่ไหม"ปรัชญาเป็นฝ่ายที่พูดขอเป็นแฟนบ้าง ดาร์เลเน่แทบไม่ต้องคิดอะไร คนตัวขาวก็ตอบตกลงทันทีก่อนจะโถมตัวกอดคนโตกว่าจนหงายราบไปกับเตียง เสียงที่ผลัดกันจุ๊บแก้มจุ๊บปากฝ่ายตรงข้ามดังสลับไปมา ปรัชญาพลิกตัวไปคร่อมดาร์เลเน่เอาไว้ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้งไปอย่างไม่สนใจ
"โคตรมีอารมณ์เลยตอนนี้"คำพูดลามกบอกออกมาทื่อๆจากดาร์เลเน่ทำให้ปรัชญาหัวเราะก่อนจะบีบจมูกอีกคนไปทีหนึ่งเพราะมันเขี้ยว คนเด็กกว่าขยับตัวถอดกางเกงออก ปรัชญาเห็นดังนั้นจึงช่วยดึงออกไปให้พ้นๆทางโดยเร็ว แขนเรียวขยับโอบรอบคอดึงปรัชญาเข้ามาจูบอีกครั้ง ดูดดุนริมฝีปากกันอยู่เนิ่นนาน มือแกร่งของร่างสูงลากไล้ปัดผ่านไปตามเรือนกายขาวเนียน เรียวขาถูกดันให้เปิดออกโดยมือของปรัชญาที่บีบเฟ้นไปทั่วเนื้อตัวของดาร์เลเน่อย่างเอาแต่ใจ
มือหนาแตะสัมผัสลงไปแผ่วเบา เท่านั้นก็ทำคนตัวขาวสะดุ้งตกใจเสียแล้ว มือของปรัชญาร้อน แตะเบาๆก็รับรู้ได้ถึงไออุ่นเสียแล้ว ไม่ปล่อยให้เสียเวลาอีกต่อไป ปรัชญาใช้ลิ้นแตะสัมผัสเริ่มต้นจากความอ่อนโยน ดาร์เลเน่ที่ถูกจับแยกขาออกกว้างปิดหน้าอย่างรู้สึกอายขึ้นมาเล็กๆเพราะต้องอวดเรือนกายของตัวเอง ไม่รู้ว่าปรัชญาจะคิดว่ามันไม่สวยเซ็กซี่พอหรือเปล่า อยากจะเป็นแบบที่พี่ปรัชญ์ชอบให้ได้มากที่สุด
"อ๊ะ"ดาร์เลเน่ยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเอง ไม่อยากรับรู้แล้วตอนต่อจากนี้ไป พี่ปรัชญ์เล้าโลมดาร์เลเน่อยู่สักพักก็แทรกนิ้วของตัวเองลงมา อารมณ์ที่กำลังอัดอั้นเพิ่มมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
"จับขาตัวเองไว้"พี่ปรัชญ์สั่งออกมาแค่นั้นดาร์เลเน่ก็รีบทำตามทันที การขยับเบาๆแต่ปราศจากเจลหล่อลื่นก็รู้สึกเจ็บขัดอยู่ไม่ใช่น้อยๆ "เจ็บหน่อยนะ"พี่ปรัชญ์บอกออกมา แต่เมื่อผ่านไปสักพักร่างกายของดาร์เลเน่เริ่มปรับตัวได้ น้ำหล่อลื่นในช่องทางรักค่อยๆออกมาเพิ่มมากขึ้น มันลื่นขึ้นจนขยับได้โดยง่าย เรียวนิ้วจึงถูกสอดใส่เพิ่มเข้ามา
"อ อือ.. ลึกอีก"ดาร์เลเน่ร้องบอก ปลายนิ้วซุกซนของคนโตกำลัทำให้ร่างกายมันปั่นป่วน ดาร์เลเน่อยากได้มากกว่านี้ อยากให้พี่ปรัชญ์รักดาร์เลเน่เยอะกว่านี้
"ชอบตรงไหน บอกพี่"ปรัชญาขยับนิ้วไปเรื่อยๆ แขนข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ขยับเท้าไปที่เตียงบริเวณข้างเอวของดาร์เลเน่ ยืดตัวไปกดจูบแก้มและไล่ไปเรื่อยๆที่ซอกคอ ครั้งนี้ชายหนุ่มขบเม้มแรงกว่าปกติ ปรัชญาเล็งตำแหน่งแล้วว่ามันคงไม่โผล่พ้นเสื้อ ถ้าดาร์เลเน่ไม่ได้ใส่เสื้อที่กว้างเกินไปนัก
"อื๊อ ทำรอยตรงนี้เลยเหรอ"ดาร์เลเน่ถามขึ้นทันที ปรัชญาไม่ได้ตอบแต่ยักคิ้วกวนๆส่งไปให้ ดาร์เลเน่อ้าปากจะบ่นออกมาอีกครั้งแต่ก็ไม่ทันได้ทำเพราะสะดุ้งจากสัมผัสของเรียวนิ้วที่สอดแทรกอยู่ในกาย
"ฮ่ะ อึ่ก.. ใจเย็น อ๊ะ"ปรัชญาเผลอกดบี้ที่จุดอ่อนไหวของคนใต้ร่างอย่างจังทำเอาดาร์เลเน่หายใจหอบลึกพร้อมกับหมดแทบจะทันที เหมือนร่างกายกำลังจะละลายเป็นของเหลว
"อื้อ..พี่ปรัชญ์ อ๊ะ ฮือ อย่าหยุดนะ"ดาร์เลเน่จิกปลายเท้าตัวเองลงกับเตียงนอน ใบหน้าหวานเหยเกไปหมดเพราะความเสียวจากในกายที่คนเป็นพี่เข้าไปสำรวจ ทุกอย่างมันกำลังดีจนดาร์เลเน่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด เสียงครางอึกอักในลำคอดังลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะไปพร้อมกับเสียงสะอื้นฮัก
"โอ๊ยพี่ปรัชญ์ งึ.. อื้อ จะ ..ฮื่ออ พี่ประ- อ๊า!!"
ดาร์เลเน่เผลอร้องครางออกมาเสียงดังอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ตอนที่ถูกนวดขยี้จุดอ่อนไหวเน้นหนักทั้งๆที่ใกล้จะเสร็จอยู่แล้ว ปรัชญาไม่ปล่อยให้โอกาสที่อีกคนกำลังกายสั่นสะท้านนั้นนอนว่าง เขาจับอีกฝ่ายพลิกตัวและแทรกกายของตัวเองลงไป เคลื่อนไหวกระแทกย้ำลงจุดกระสันอย่างต่อเนื่องจนคนที่เพิ่งถึงจุดหมายขาสั่นอ่อนแรง
"ฮื้อใจเย็น อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะพี่"ปรัชญากอดกายบางเอาไว้แนบกับตัวเอง จังหวะที่สอดใส่ยังคงความเร็วแรงเอาไวแบบเดิมจนร่างของดาร์เลเน่โยกคลอนไปหมด
"อื้อ แรงๆเลย อ้ะ"
"น้องอ้าขาอีกหน่อย อ่าห์ อย่าเกร็งนะ"ปรัชญาบอกแบบเร็วๆเพราะจังหวะกิจกรรมรักด้วยที่ส่งผลต่อจังหวะการพูด มือหนาบีบเนื้อเนียนเต็มไม้เต็มมือนั่นจนขึ้นรอยแดง กระแทกความเป็นชายย้ำจุดอ่อนไหวในกายโดยไร้ความปรานี ทุกอย่างเคลื่อนไหวไปด้วยตัวนำพาที่ชื่อว่าความคิดถึง
"อ อ้ะ พี่ปรัชญ์ ตีหน่อย"
เพี๊ยะ!
'กลับห้องพี่ก็แล้วกัน'
'พี่ปรัชญ์ เน่อยากกลับสุดๆเลย'
.
.
.
ไม่ใช่แค่อยากกลับห้องหรอก แต่อยากกลับไปหาคุณ คนที่รักมาตลอด
_______________________
ติ๊ดติ๊ด แกร่ก!
ประตูห้องพักในโรงแรมหรูถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ดของปรัชญา เพราะว่าปรัชญามีประชุมหุ้นส่วนกับอัศวเทวาลัยอยู่บ่อยครั้ง โรงแรมนี้จึงเป็นตัวเลือกในการมาพักผ่อนในใจกลางเมือง
ดาร์เลเน่ทรุดตัวลงนั่งอยู่บนโซฟา ดวงตากลมปิดสนิทเพราะความรู้สึกมึนในหัวทำให้อยากนอนพักสายตาสักหน่อย ปรัชญาหยิบเครื่องดื่มออกมาจากตู้เย็นก่อนจะเดินไปใกล้ๆกับดาร์เลเน่ เปิดกระป๋องแล้วส่งให้อีกคน
"น้ำอัดลม ดื่มแก้เมาไปก่อน"ดาร์เลเน่รับมาก่อนจะกระดกไปสองอึกให้ความหวานช่วยบรรเทาอาการมึนๆที่เกิดขึ้น ดาร์เลเน่หลับตาต่อพร้อมกับกอดกระป๋องน้ำอัดลมเอาไว้
"หายเมายัง"
"หายแล้ว ไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อย"ดาร์เลเน่ที่นั่งดื่มน้ำอัดลมไปสักพักก็เหมือนฟื้นกลับคืนมา
"โอเค.."
"พี่ปรัชญ์"เสียงดาร์เลเน่ร้องเรียก ค่ำคืนนี้เวลาร่วมสามชั่วโมงที่นั่งดื่มและพูดคุยกันไปเรื่องราวที่มันค้างคาในใจทั้งหมดก็ถูกปรับความเข้าใจไปจนสิ้นแล้ว เหลือแต่ความสนุกและความคิดถึงนี่แหละ ที่ทำให้ดาร์เลเน่ดื่มเอาๆเลยเกิดอาการมึนๆหัวอยู่นิดหน่อย แต่ก็นะ ในเมื่อทุกอย่างมันเคลียร์ลงตัวหมดแล้วตอนนี้ก็คงไม่เป็นไรที่จะพูดอะไรบางอย่าง
"ว่าไงคนเมา"
"เป็นแฟนกันไหม"ดาร์เลเน่ไม่ต้องการความยากในความสัมพันธ์อีกต่อไปแล้ว เขาตัดสินใจถามอดีตคนรักออกไปอย่างตรงไปตรงมา พี่ปรัชญ์หันมามองเขา สบตากันอยู่นาน อีกฝ่ายแลดูไม่มั่นใจว่าเขาหายเมาแน่ชัดแล้วหรือยัง ปรัชญาเองก็กังวลหากว่าที่คนเมาพูดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะเมา ปรัชญาคงต้องเสียใจอีกครั้งเป็นแน่แบบนี้จะเชื่อใจได้อย่างไรว่าไม่ได้อยากเป็นแฟนกันเพราะเมาแต่ยังรักกันอยู่จริงๆ
"ไม่เมาแล้วจริงดิ"ปรัชญาถาม
"จริงดิ ไม่เมาแล้ว"ดาร์เลเน่แย้ง ลืมตามองชายหนุ่มข้างกาย พี่ปรัชญ์ในวัยสามสิบปีดูโตขึ้นกว่าเก่ามากๆ อาจจะเพราะใบหน้าที่เข้มดุนั่น ผิวที่แอบแทนขึ้นนิดหน่อย เดาว่าคงเพราะทำงานกลางแดด แต่ทุกอย่างยังคงน่าประทับใจในแบบที่เคยเป็น
"ค่อยตอบทีหลังก็ได้ ตอนนี้มาทำอย่างอื่นกันเถอะ"
เรียวปากอิ่มที่ขยับเข้ามาจูบก่อนสร้างความตกใจให้กับปรัชญาเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธ รสชาติจูบที่เคยคุ้น มันเลือนลางอยู่ในความทรงจำ กำลังกลับมาฉายชัดมากขึ้นไปอีก ดาร์เลเน่ขยับปีนขึ้นมาคร่อมตักของปรัชญา ชายหนุ่มตอบรับอย่างเต็มใจ ทั้งจูบตอบปากอิ่มสีแดงนั่นพร้อมกับโอบกอดรัดร่างอีกฝ่ายเอาไว้ ความคิดถึงกำลังทำงานอย่างเต็มที่ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าขยับวิ่งวนไปทั่งกาย สมองเริ่มมัวเมาไปกับรสจูบที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ความเสียใจ ความเหงาและอ้างว้าง ปลายนิ้วที่ชาจนแทบไม่รู้สึกขยับแตะเบาๆที่แก้มตอบ หยดน้ำที่หยดกระทบแก้มของปรัชญาทำให้รู้ว่าดาร์เลเน่กำลังร้องไห้
"คุณเน่" ดาร์เลเน่สะอื้นเบาๆ แต่ปรัชญารับรู้และได้ยินมันทั้งหมด อยากจะกอดโอบคนบนตักเอาไว้ ให้ความอบอุ่นให้ได้มากที่สุด
"คิดถึงใจแทบขาดรู้บ้างไหม"
ปรัชญาพยักหน้ารับและดาร์เลเน่ขยับกอดตอบอีกฝ่ายเหมือนกัน ความรู้สึกที่เก็บไว้มานาน เฝ้ารอวันที่จะได้เจอมาแสนนาน
"ไม่ร้องแล้วนะคนดี พี่อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง"ฝ่ามืออันแสนอบอุ่นที่ลูบหัวเบาๆช่วยให้ดาร์เลเน่ผ่อนคลายมากขึ้นไปอีก เสียงร้องไห้หยุดลงไป พร้อมกับดาร์เลเน่ที่ซบซอกคอของปรัชญาอยู่อย่างนั้นเพื่อต้องการซึมซับความรู้สึก ดาร์เลเน่แอบกดจูบลงเบาๆที่คอของอีกฝ่าย
"พี่คิดถึงเน่ไหม"ดาร์เลเน่เงยหน้าขึ้นมาถาม "คิดถึง"นั่นคือคำตอบจากร่างสูง เป็นคำตอบที่อยากได้ยินมากกว่าคำไหน
ปรัชญามองสบสายตากับคนเด็กกว่าบนตัก ดาร์เลเน่ดูสวยและเซ็กซี่มากขึ้นอีกเมื่อโตขึ้น ดวงตากลมใสช่างน่ามอง คิดว่าคงมองได้ตลอดไม่มีเบื่อความสวยไร้ที่ตินี้ของคนคนนี้
"จากนี้ไปคงไม่ต้องร้องไห้แล้ว"
"เพราะพี่รักเธอเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย"
"..อือ"ดาร์เลเน่ตอบรับเท่านั้น
สักพักที่เราสองคนจ้องตากัน มันเนิ่นนาน และตอนไหนไม่รู้ที่ร่างกายมันพาขยับไปเอง จูบของเราสองคนรสชาติมันเหมือนกับความสุขและความคิดถึงปนอยู่ในนั้น
ฝ่ามือกว้างที่สอดเข้าไปใต้เสื้อราคาแพงของดาร์เลเน่ ปรัชญาลูบไล้มันอยู่อย่างนั้นไปพร้อมๆกับจูบตอบโต้ปากอิ่มสีแดง ดาร์เลเน่มีปฏิกิริยาที่น่ารักเหมือนเคย ปรัชญากล้าพูดได้เต็มปากว่าเขายังรักคนตรงหน้าอยู่ และคิดถึงอีกคนเสมอ ช่วงชีวิตที่ดาร์เลเน่หายไปไม่ได้พบไม่ได้เจอ มันแสนทรมาน เขาพยายามมากขึ้นเพื่อให้ตัวเองเข้าใกล้จุดที่เรียกได้ว่าคู่ควรกับดาร์เลเน่
จูบที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่ดาร์เลเน่กลับรู้สึกว่าความสนุกมันเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ ตอนที่ปรัชญาซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอความรู้สึกวาบหวามก็เริ่มเข้ามาแทนที่ มือแกร่งที่สอดอยู่ใต้เสื้อสัมผัสลงบนหน้าอกของดาร์เลเน่
"อือ..พี่ปรัชญ์ อะ"ดาร์เลเน่หายใจขัด เมื่อถูกสัมผัสรุกล้ำมากขึ้น ริมฝีปากยังคงถูกจูบอย่างเอาแต่ใจจากคนโตกว่า ส่วนมือหนาก็สัมผัสจาบจ้วงไร้ความปรานี
"ค่อยๆหายใจ"ดาร์เลเน่มองใบหน้าอีกฝ่ายยามที่พักหายใจ มือของปรัชญายังคงเคล้นคลึงไม่ห่างจากอก
"อย่า เสียว"คนน้องตอบปัดเพราะต้องการพักหายใจก่อนแต่ปรัชญาไม่ยอมทำตาม ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเบาๆมองพินิจคนที่เอนหลังด้วยการเอามือเท้าไว้บนเข่าของเขา
"..คำพูดกับการกระทำดูไม่ตรงกันนะ"เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ ก็เอวบางที่ขยับเป็นจังหวะบดเบียดแนบกับส่วนกลางกายของเขามันยั่วยวนจนปรัชญาแทบทนไม่ไหวนี่ไง ดาร์เลเน่ยังเป็นเด็กแสบสำหรับกิจกรรมรักเสมอเลยสินะ
"ไม่ได้เป็นแฟนนี่ จะทำต่อได้ไง"
"วันไนท์ไหมล่ะ"ปรัชญาถามหยอก ดาร์เลเน่หน้าหงิกขึ้นมาทันทีก่อนจะตอบ "กลับเลยนะถ้าให้เป็นแค่วันไนท์"
"จะเป็นแฟนให้ได้เลยนะเราอะ"ปรัชญาละมือออกจากเสื้อวางลงบนต้นขาขาว แอบบีบเล่นเบาๆ เพราะเขาและดาร์เลเน่ต่างก็ไม่รีบในค่ำคืนนี้
"เดี๋ยวเลื่อนสถานะให้เรื่อยๆนะ"แค่เท่านั้นที่ปรัชญากระซิบข้างหูของดาร์เลเน่ ร่างสูงกดจุ๊บเบาๆให้พอรู้สึกจั๊กจี้ก่อนจะอุ้มช้อนใต้ขาดาร์เลเน่ขึ้นมาทั้งที่อีกคนคร่อมตัวอยู่
"ถามจริง..อุ้มเน่ไหวได้ไงท่านี้อะ"คนตัวเล็กตกใจในพละกำลังของอีกฝ่าย แขนเล็กกอดรอบคอของปรัชญาเอาไว้เพราะกลัวว่าจะตก
"อยากลองไหมล่ะ ให้จนเสร็จเลยยังได้"ดาร์เลเน่ส่ายหน้าหวือ อีกคนจะแข็งแรงเกินไปแล้ว "ไม่เอาอะ เน่ไม่อยากท้าทายแรงโน้มถ่วงโลก พี่ปรัชญ์ปวดแขนแย่"
"ก็จริง อ้วนแบบนี้พี่ก็อาจจะแขนหัก"
"พี่ปรัชญ์!"
ปั่ก!
ปรัชญาโดนคนน้องทุบไหล่อย่างจัง ร่างสูงแกล้งคืนโดยการแกล้งทำท่าว่าจะตกดาร์เลเน่จึงตวัดขามารัดรอบเอวของเขาเอาไว้แน่น
"ห้ามปล่อยหนูตกนะพี่ปรัชญ์ งอนจริงๆด้วย"ปรัชญาพยักหน้ารับและพาดาร์เลเน่มาถึงเตียงในที่สุดดาร์เลเน่ถูกวางลงบนเตียงแต่ไม่ยอมปล่อยปรัชญาให้เป็นอิสระ ร่างสูงก้มจูบปากไปแบบเน้นๆเพราะความหมั่นไส้ก่อนจะขยับเลิกเสื้อของคนตัวขาวขึ้น เสื้อตัวโคร่งที่ดาร์เลเน่สวมใส่อยู่มันง่ายต่อการมุดเข้าไปกลั่นแกล้ง จากที่แค่ส่งเรียวนิ้วไปทักทายเลยกลายเป็นใบหน้าหล่อๆของคนโตกว่าที่กำลังซุกอก
"อ๊ะ.. เลียตรงนั้นอีก"กายกระตุกเมื่อลิ้นร้อนตวัดดูดเลียที่ยอดอกเต่ง สัมผัสชื้นที่ดุนดันและหยอกล้อทำให้ดาร์เลเน่รู้สึกกระสัน
"อืมม..อื้อ ดีจัง"ดาร์เลเน่จิกมือลงบนไหล่หนาพร้อมกับร้องครางออกมาเบาๆ
ปรัชญาขบเม้มก่อนจะผละออกมา สายตาของร่างสูงเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ไม่แพ้กัน นานเท่าไหร่ที่ไม่ได้กกกอดเจ้าดวงใจใต้ร่าง ปรัชญาลูบผมนิ่มพร้อมกับขยับไปกดหอมแก้ม มือหนาขยับล้วงไปในกางเกงคนเด็กกว่า บีบเคล้นเล่นเบาๆ มือเล็กของดาร์เลเน่ก็ขยับช่วยเหลือคนตรงหน้าด้วยเหมือนกัน แม้ในตอนนี้จะยังไม่พอใจกับสถานะที่ได้มา มือเล็กจับลูบทักทายท่อนเอ็นร้อนที่ขยายใหญ่อยู่ภายใต้กางเกงของปรัชญา ของเหลวใสช่วยหล่อลื่นค่อยๆซึมออกทางมาจากปากทาง มือเยิ้มไปทั่วมือของดาร์เลเน่ในตอนที่คนพี่ขยับเอวใส่มือของตัวเอง
"เลื่อนยัง"
"คนคุย?"
"เล่นตัวจัง"ดาร์เลเน่หรี่ตามองก่อนจะบอกให้ปรัชญาถอยไปนั่งข้างเตียงส่วนตัวเองนั้นตามไปนั่งด้านล่าง กางเกงยีนเนื้อดีของปรัชญาถูกถอดออกไปด้วยความรวดเร็วพร้อมกับอันเดอร์แวร์สีดำสนิท ท่อนเอ็นที่ถูกลูบไล้ชะโลมไปด้วยน้ำหล่อลื่นปรากฏแก่สายตาของดาร์เลเน่
"คิดถึงจัง"ปรัชญาเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่าย ดาร์เลเน่เข้าใจพูดที่จะทำให้รู้สึกหมั่นไหว ดูแล้วไม่ใช่การคิดถึงเขา แต่เป็นการบอกว่าคิดถึงเรื่องราวรักของเราในยามครั้งเก่า
ปลายนิ้วเรียวแตะลงเบาๆที่ส่วนหัวลากไล้วนไปมาอย่างมีลีลาและชั้นเชิง ปรัชญาเผลอเกร็งกายไปตามจังหวะของดาร์เลเน่ แค่ปลายนิ้วเท่านั้นแต่ดาร์เลเน่รู้จักร่างกายของปรัชญาดี อาจจะเกินไป เพราะมันเหมือนจะยิ่งเพิ่มความรู้สึกที่ทำให้ปรัชญากลายเป็นคนไร้ความอดทน
ปลายนิ้วเรียวสู่อุ้งมือนุ่มๆ ลูบวนไปทั่วทั้งสัดส่วนร้อนรักนั่น ดาร์เลเน่แลบลิ้นออกมาขยับไปหยอกล้อช้าๆ ทำทุกอย่างเนิบนาบแต่เป็นไปอย่างมีจังหวะ คนถูกกระทำด้วยลีลาร้ายกาจอันเหลือล้นจากคนหน้าหวานเสียวแทบลืมวิธีการหายใจ ยามที่ลิ้นร้อนละเลงปลายลิ้นลงมาตรงๆ สีหน้าที่ต้องการบางสิ่งบางอย่างจากตรงส่วนนั้น ปรัชญารู้สึกเหมือนกำลังจะอดทนไม่ไหวในอีกไม่ช้า
"อ่า...ซี๊ดส์..That's good for you."เสียงหอบหายใจดังขึ้นปรัชญาแอบมีขยับเเอวตอบสนองกลับไปบ้าง ดาร์เลเน่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ช่างมีเสน่ห์ ยามที่ลอบมองใบหน้าปรัชญาดาร์เลเน่เกือบจะเสียอาการเพราะความเซ็กซี่นั่น คนตัวสูงใช้สายตาคมของตัวเองจ้องมองการกระทำของดาร์เลเน่อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว และดูเหมือนจะจ้องมองอยู่ตลอด ดาร์เลเน่เลยต้องซ่อนสีหน้าเอาไว้ด้วยการขยับปากเร่งจังหวะต่อจนจังหวะสุดท้ายของความอดทน หยาดหยดขาวขุ่นเลอะเปื้อนไปบนหน้าดาร์เลเน่ หน้ายั่วยวนของอีกคนดูอีโรติกเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
"เก่งขึ้นไหม"ปรัชญายอมรับให้กับคำถามที่ดาร์เลเน่ถามกัน คนตัวขาวหัวเราะชอบใจแต่พอคำถามที่ส่งกลับมาก็ทำให้หน้าถอดสีกลับไปเจี๋ยมเจี้ยมเหมือนเดิม
"ไปฝึกกับใครมา"ปรัชญาถามนิ่งๆ มือหนาเชยคางของดาร์เลเน่เอาไว้ไม่ให้หลบสายตา อยากจะรู้ว่าอีกคนจะโกหกหรือเปล่า หรือจจะยอมรับออกมาตรงๆ
"คือ นานแล้ว ไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ"
"อ่า เพื่อนที่นิวยอร์ก"ดาร์เลเน่ยอมรับก่อนจะเอ่ยต่อ "แต่ระหว่างเรามันไม่มีมากกว่านั้น มีแค่ช่วยกันแค่นั้นน้องพูดจริงๆนะ"
"ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนั้นก็เลิกกันไปแล้วนี่นา จะไปห้ามได้ไง"ปรัชญาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มใจดีพร้อมกับช่วยเช็ดคราบเปื้อนบนใบหน้าของดาร์เลเน่ออกให้
"ฮื่อ นึกว่าจะโกรธน้องซะแล้ว"
"ไม่อะ แต่ในฐานะที่ไม่โกหก จะเลื่อนสถานะให้"
"น้องอยากเป็นแฟนพี่ปรัชญ์!"ดาร์เลเน่รีบตะโกนบอกออกมาก่อนทันที ปรัชญาหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะ พยักหน้ารับตกลง
"แล้วเราจะเป็นแฟนพี่ไหม"ปรัชญาเป็นฝ่ายที่พูดขอเป็นแฟนบ้าง ดาร์เลเน่แทบไม่ต้องคิดอะไร คนตัวขาวก็ตอบตกลงทันทีก่อนจะโถมตัวกอดคนโตกว่าจนหงายราบไปกับเตียง เสียงที่ผลัดกันจุ๊บแก้มจุ๊บปากฝ่ายตรงข้ามดังสลับไปมา ปรัชญาพลิกตัวไปคร่อมดาร์เลเน่เอาไว้ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้งไปอย่างไม่สนใจ
"โคตรมีอารมณ์เลยตอนนี้"คำพูดลามกบอกออกมาทื่อๆจากดาร์เลเน่ทำให้ปรัชญาหัวเราะก่อนจะบีบจมูกอีกคนไปทีหนึ่งเพราะมันเขี้ยว คนเด็กกว่าขยับตัวถอดกางเกงออก ปรัชญาเห็นดังนั้นจึงช่วยดึงออกไปให้พ้นๆทางโดยเร็ว แขนเรียวขยับโอบรอบคอดึงปรัชญาเข้ามาจูบอีกครั้ง ดูดดุนริมฝีปากกันอยู่เนิ่นนาน มือแกร่งของร่างสูงลากไล้ปัดผ่านไปตามเรือนกายขาวเนียน เรียวขาถูกดันให้เปิดออกโดยมือของปรัชญาที่บีบเฟ้นไปทั่วเนื้อตัวของดาร์เลเน่อย่างเอาแต่ใจ
มือหนาแตะสัมผัสลงไปแผ่วเบา เท่านั้นก็ทำคนตัวขาวสะดุ้งตกใจเสียแล้ว มือของปรัชญาร้อน แตะเบาๆก็รับรู้ได้ถึงไออุ่นเสียแล้ว ไม่ปล่อยให้เสียเวลาอีกต่อไป ปรัชญาใช้ลิ้นแตะสัมผัสเริ่มต้นจากความอ่อนโยน ดาร์เลเน่ที่ถูกจับแยกขาออกกว้างปิดหน้าอย่างรู้สึกอายขึ้นมาเล็กๆเพราะต้องอวดเรือนกายของตัวเอง ไม่รู้ว่าปรัชญาจะคิดว่ามันไม่สวยเซ็กซี่พอหรือเปล่า อยากจะเป็นแบบที่พี่ปรัชญ์ชอบให้ได้มากที่สุด
"อ๊ะ"ดาร์เลเน่ยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเอง ไม่อยากรับรู้แล้วตอนต่อจากนี้ไป พี่ปรัชญ์เล้าโลมดาร์เลเน่อยู่สักพักก็แทรกนิ้วของตัวเองลงมา อารมณ์ที่กำลังอัดอั้นเพิ่มมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
"จับขาตัวเองไว้"พี่ปรัชญ์สั่งออกมาแค่นั้นดาร์เลเน่ก็รีบทำตามทันที การขยับเบาๆแต่ปราศจากเจลหล่อลื่นก็รู้สึกเจ็บขัดอยู่ไม่ใช่น้อยๆ "เจ็บหน่อยนะ"พี่ปรัชญ์บอกออกมา แต่เมื่อผ่านไปสักพักร่างกายของดาร์เลเน่เริ่มปรับตัวได้ น้ำหล่อลื่นในช่องทางรักค่อยๆออกมาเพิ่มมากขึ้น มันลื่นขึ้นจนขยับได้โดยง่าย เรียวนิ้วจึงถูกสอดใส่เพิ่มเข้ามา
"อ อือ.. ลึกอีก"ดาร์เลเน่ร้องบอก ปลายนิ้วซุกซนของคนโตกำลัทำให้ร่างกายมันปั่นป่วน ดาร์เลเน่อยากได้มากกว่านี้ อยากให้พี่ปรัชญ์รักดาร์เลเน่เยอะกว่านี้
"ชอบตรงไหน บอกพี่"ปรัชญาขยับนิ้วไปเรื่อยๆ แขนข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ขยับเท้าไปที่เตียงบริเวณข้างเอวของดาร์เลเน่ ยืดตัวไปกดจูบแก้มและไล่ไปเรื่อยๆที่ซอกคอ ครั้งนี้ชายหนุ่มขบเม้มแรงกว่าปกติ ปรัชญาเล็งตำแหน่งแล้วว่ามันคงไม่โผล่พ้นเสื้อ ถ้าดาร์เลเน่ไม่ได้ใส่เสื้อที่กว้างเกินไปนัก
"อื๊อ ทำรอยตรงนี้เลยเหรอ"ดาร์เลเน่ถามขึ้นทันที ปรัชญาไม่ได้ตอบแต่ยักคิ้วกวนๆส่งไปให้ ดาร์เลเน่อ้าปากจะบ่นออกมาอีกครั้งแต่ก็ไม่ทันได้ทำเพราะสะดุ้งจากสัมผัสของเรียวนิ้วที่สอดแทรกอยู่ในกาย
"ฮ่ะ อึ่ก.. ใจเย็น อ๊ะ"ปรัชญาเผลอกดบี้ที่จุดอ่อนไหวของคนใต้ร่างอย่างจังทำเอาดาร์เลเน่หายใจหอบลึกพร้อมกับหมดแทบจะทันที เหมือนร่างกายกำลังจะละลายเป็นของเหลว
"อื้อ..พี่ปรัชญ์ อ๊ะ ฮือ อย่าหยุดนะ"ดาร์เลเน่จิกปลายเท้าตัวเองลงกับเตียงนอน ใบหน้าหวานเหยเกไปหมดเพราะความเสียวจากในกายที่คนเป็นพี่เข้าไปสำรวจ ทุกอย่างมันกำลังดีจนดาร์เลเน่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด เสียงครางอึกอักในลำคอดังลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะไปพร้อมกับเสียงสะอื้นฮัก
"โอ๊ยพี่ปรัชญ์ งึ.. อื้อ จะ ..ฮื่ออ พี่ประ- อ๊า!!"
ดาร์เลเน่เผลอร้องครางออกมาเสียงดังอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ตอนที่ถูกนวดขยี้จุดอ่อนไหวเน้นหนักทั้งๆที่ใกล้จะเสร็จอยู่แล้ว ปรัชญาไม่ปล่อยให้โอกาสที่อีกคนกำลังกายสั่นสะท้านนั้นนอนว่าง เขาจับอีกฝ่ายพลิกตัวและแทรกกายของตัวเองลงไป เคลื่อนไหวกระแทกย้ำลงจุดกระสันอย่างต่อเนื่องจนคนที่เพิ่งถึงจุดหมายขาสั่นอ่อนแรง
"ฮื้อใจเย็น อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะพี่"ปรัชญากอดกายบางเอาไว้แนบกับตัวเอง จังหวะที่สอดใส่ยังคงความเร็วแรงเอาไวแบบเดิมจนร่างของดาร์เลเน่โยกคลอนไปหมด
"อื้อ แรงๆเลย อ้ะ"
"น้องอ้าขาอีกหน่อย อ่าห์ อย่าเกร็งนะ"ปรัชญาบอกแบบเร็วๆเพราะจังหวะกิจกรรมรักด้วยที่ส่งผลต่อจังหวะการพูด มือหนาบีบเนื้อเนียนเต็มไม้เต็มมือนั่นจนขึ้นรอยแดง กระแทกความเป็นชายย้ำจุดอ่อนไหวในกายโดยไร้ความปรานี ทุกอย่างเคลื่อนไหวไปด้วยตัวนำพาที่ชื่อว่าความคิดถึง
"อ อ้ะ พี่ปรัชญ์ ตีหน่อย"
เพี๊ยะ!
"อ๊า ฮือ.. ฮึก พี่ปรัชญ์ น้องจะเสร็จ"
เพี๊ยะ!
"Me too,Darlene would you like to eat cream pie?" ปรัชญาเอ่ยคำถามเป็นภาษาอังกฤษที่ดาร์เลเน่คุ้นเคยในปีสองปีที่ผ่านมาเพราะเจ้าตัวใช้สื่อสารมันทุกวัน ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมมาถามเอาตอนนี้แต่ก็ตอบไปอย่างตั้งใจ
"Me too,Darlene would you like to eat cream pie?" ปรัชญาเอ่ยคำถามเป็นภาษาอังกฤษที่ดาร์เลเน่คุ้นเคยในปีสองปีที่ผ่านมาเพราะเจ้าตัวใช้สื่อสารมันทุกวัน ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมมาถามเอาตอนนี้แต่ก็ตอบไปอย่างตั้งใจ
"Yeah I like it."
"Okay, Now you're my wify."
ช่องทางด้านหลังที่อุ่นร้อนและรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติทำให้ดาร์เลเน่เข้าใจได้ในทันที
"Okay, Now you're my wify."
ช่องทางด้านหลังที่อุ่นร้อนและรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติทำให้ดาร์เลเน่เข้าใจได้ในทันที
Fuck you cream pie
ต่อในจอย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น