ฉากคัทตั่งต่าง

เซย์กิขยับตัวเข้ามาใกล้กับนิ่มที่กำลังนั่งก้มหน้างุดอยู่บนเตียง ร่างสูงไม่คิดจะปฏิเสธสิ่งที่นิ่มกำลังหยิบยื่นให้ ใครจะมองว่าเซย์กิฉวยโอกาส ชายหนุ่มก็ไม่แคร์ เพราะทั้งเขาและนิ่มต่างก็เต็มใจกันทั้งคู่ เสื้อยืดตัวเก่าของนิ่มถูกเซย์กิรุกล้ำและเลิกมันขึ้นไป คนน่ารักที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังมีท่าทางน่ารักขนาดไหนได้แต่ขยับเงอะงะตามการชักจูงของผู้มีประสบการณ์ "อยากให้ผมทำแบบไหนดีครับ"เซย์กิถามคำถามลามก ซึ่งนิ่มไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนี้อย่างไร คนตัวสูงยกยิ้มนิดๆก่อนจะอุ้มนิ่มขึ้นมาบนตัก เริ่มเล้าโลมคนตัวเล็กไปพร้อมกับคอยสังเกตอาการไปด้วย ดูเหมือนว่าจะพยายามกลั้นเสียงอึกอักในลำคอของตัวเอง ร่างกายที่แสนบริสุทธิ์นี้ไม่เป็นงานอะไรเลยแม้แต่น้อย ค่ำคืนที่ตัวเองเมามายแล้วตกเป็นของเขา นิ่มจะจำอะไรได้บ้างหรือเปล่า "เซย์กิ.."นิ่มก้มหน้าไม่กล้าที่จะมองสบตา เขาโน้มลงไปพิงกับไหล่หนาของชายหนุ่มชาวญี่ปุ่น "ชอบเซย์กินะ.."คำสารภาพพึมพำออกมาเบาๆ แม้แต่ . . . "ฮ่ะ ..อั่ก อ๊ะ"นิ่มพยายามกลั้นเสียงครางตัวเองเอาไว้ในตอนที่เซย์กิกำลังขยับเข้าออกในตัว แรง

เด็กน้อยเชื้อสายจีนที่แสนซื่อกำลังรอรับบทลงโทษจากบุคคลที่ถือศักดิ์ว่าเป็นพี่ชาย แต่แท้จริงแล้ว ระหว่างโจโฉและหวังฟางน่ะมากกว่านั้น เพราะทั้งคู่นั้นมีใจให้กัน แม้ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะพยายามหลบเลี่ยง แต่ก็ไม่สามารถเก็บซ่อนไว้เป็นความลับได้ นั่นจึงทำให้ความสัมพันธ์ที่มากกว่าพี่น้องแต่ไม่ใช่คนรักเกิดขึ้น ทุกๆวัน ราวกับว่ามีกันและกันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว โจโฉจับคนน้องให้เงยหน้ามองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะออกคำสั่งให้หลับตาลง พร้อมกับแรงกดเบาๆที่แก้มนุ่มทำให้คนที่ถูกสั่งให้หลับตาลืมตาขึ้นมา โจโฉทำหน้าดุทำให้หวังฟางต้องหลับตาต่อ ก่อนจะรอสัมผัสต่อไปด้วยความตื่นเต้น "ไม่ชอบน้ำตาของลื้อเลย" "ใจอั๊วมันกระตุกแปลกๆ.." "อั๊วห่วงนะ" คำพูดที่ทำเอาเขินจนบิดได้เหมือนเกลียวโปเต้ทำให้แก้มใสที่มีร่องรอยน้ำตามีสีแดงจางๆขึ้น โจโฉเห็นอย่างนั้นจึงกดหอมแก้มนิ่มอีกที จับคนน้องที่กำลังยืนนิ่งพร้อมหลับตาให้นั่งลงก่อนจะดันราบไปกับความยาวของโซฟาในห้องรับแขก "เฮีย..." "เงียบเลย ห้ามพูด"เมื่อได้ยินคำสั่งดังนั้นแล้วจึงรีบปิดปากฉับทันที พอทุกอย่างสงบลง เสื้